Leti

Ég las í Fréttablaðinu í gær, viðtal við Þorvald Þorsteinsson um eina af dauðasyndunum; leti.

Hann heldur fyrirlestur um þessa miklu synd í Reykjavík þessa dagana en hélt þennan fyrirlestur hér á Akureyri nýlega. Ég missti af því.

Í þessu viðtali skilgreinir hann lítillega þessa synd. Við erum líklega flest þannig þenkjandi að við viljum ekki bendla okkur við leti. Það er tæplega sagt um einhvern:  “Þetta er alveg ljómandi drengur, latur og sinnulaus.  Já, bara svo ljómandi latur.”

Ég get verið nokkuð viss um það að í dag sé ég ekki latur.  Sennilega er ég nú bara nokkuð duglegur drengur.

En það hefur ekki alltaf verið þannig. Í gegnum tíðina hef ég verið frekar lítið fyrir að leggja of mikið á mig og mín fyrstu 18-20 ár vildi ég hafa þetta frekar einfalt. Í bland við þessa leti hefur líka mátt segja að ég hafi verið bóhem sem var nokk sama um veraldleg gæði. Það síðasta sem ég spurði að í atvinnuviðtölum var: “Og hver eru svo launin”

 

En tímarnir breytast og mennirnir með.  Líklega var það sú óhjákvæmilega staðreynd að ég þurfti að verða fullorðinn sem ýtti mér í þá átt að hugsa aðeins um afkomu.  Ég hef hins vegar áttað mig á því að leti er til í ýmsum myndum og hefur mismunandi ástæður. 

Leti er ekki alltaf leti.

Í leti minni í gegnum tíðina, hef ég náð að uppskera oft alveg heilmikið.  Ekki endilega veraldlega hluti heldur hefur skáldagyðjan yfirleitt verið mér hliðhollari á þeim tímum.  Þá kemur andinn yfir mann.

Í dag hef ég mikið að gera, er reyndar sáttur við mig og mitt en skáldagyðjan hefur þurft að víkja fyrir þessum dæmalausa dugnaði mínum. Sem sagt: Sælir eru syndlausir menn. Ég er því ekki að drýgja þá dauðans synd sem letin er.

En, segja má að sú synd hafi þurft að víkja fyrir annarri synd:

Græðgi.

Athugasemdir

[Haukur (IP-tala skráð) 1.5.2007 kl. 14:04]

Sæll og blessaður. Ég hef verið svo latur að ég hef ekki nent að kommenta hja þér í marga daga. Það er samt um að gera að vera latur, allavega annað slagið. Það er annaðhvort í ökla eða eyra hjá mér. Það er spurning hvort að þetta sé græðgi eða koma sér áfram í lífinu.